Селимова-Желчески: Прилепчани отсекогаш биле еснаф луѓе

Интервју со Кевсер Селимова и Ѓорѓи Желчески, добитници на наградата за животно дело „Златна плакета“, која се доделува по повод 3-ти Ноември, Денот на ослободувањето на Прилеп.

Разговараше: Зоран Милошески

Ѓорѓи Желчески: Првата асоцијација за Прилеп ми се младоста и луѓето. Прилепчани се еснаф луѓе. Во Прилеп никогаш човек нема да остане гладен или неспан. Луѓето се такви, гостопримливи.

Во тоа време, ако сакаш да успееш, мораше да бидеш каде што е “гумното“. Во 1962 година, со солистички концерти, за 12 дена ја обиколив Македонија. Повеќе немаше што. Тогаш ме викнаа во Белград. И заминав.

Имаме снимено околу 350 песни: 14 сингл плочи, 10 лонг плеј плочи, 20 цедиња..

Тоше беше последниот „амбасадор“ на македонската музика кого цела поранешна Југославија, цела Европа го сакаше. Сега, останавме уште ние.

Кевсер Селимова: Пријатно сум изненадена од наградата и среќна сум заради тоа. Многу би сакала да се вратат некои работи, ама тоа ќе ми остане само желба. Нема ништо од тоа. Но, пријатно ми е овде. Вечер ќе шетаме, ќе седнеме на кафе и обавезно некого ќе сретнеш со кого ќе направиш муабет. Ќе праша како сме, каде одиме… Супер ми е во Прилеп.

Публиката знае што ние пееме. Некогаш кога сакаме нешто да смениме, ќе ни речат “ние знаеме што вие пеете и сакаме тоа да ни го пеете“.