ПУБЛИКУМ Вистината на прво место
Во раните попладневни часови на плоштадот „Клебер“ во Стразбур започна собир на Србите од дијаспората кои ги поддржуваат барањата на студентите во Србија. Со нив беа и значителен број истомисленици кои дојдоа од Србија.
Беше поставена бина со озвучување, како и неколку долги тезги со храна и пијалоци подготвени за велосипедистите. Редот на плоштадот го одржуваа исклучиво редари од редовите на организаторите, главно самите студенти, а собирот од дистанца го следеа две помали групи француски полицајци.
Околу 17 часот, на плоштадот почнаа да пристигнуваат и Срби на велосипеди кои возеа свои приватни „тури до Стразбур“ во знак на солидарност со студентите од Србија. Меѓу нив имаше и поголеми и помали групи. Некои дојдоа од Данска, некои од Швајцарија, имаше велосипедисти од Холандија, Германија и други земји.
Демонстрации „за“
На плоштадот со црвено беше маркирана „целна рамнина“, која водеше кон бината, па велосипедистите поминуваа низ шпалир од демонстранти со многу транспаренти и знамиња. А кога станува збор за знамињата, организаторите строго водеа сметка да се веат само знамиња на Србија и одделни факултети или градови – други не беа дозволени.
Сите присутни се однесуваа како тоа да се демонстрации за нешто, а не против некого или нешто. Иако имаше многу мали транспаренти со различни варијации на фразата „Ko se lača mati“ (лапсус на претседателката на српскиот парламент Ана Брнабиќ, која сакајќи да ја употреби изреката „Кој ќе се фати за меч, од меч и ќе загине“, наместо да каже „Ko se mača lati…“ рече „Ko se lača mati…”, н.з.), не се слушна ниту еден повик против актуелната српска власт. Тоа беа демонстрации обележани со афирмативно, а не негативно скандирање – со восхит, а не гнев.
Чекање
Освен тоа, тоа беше и големо заедничко чекање – на студентите на велосипеди кои во своите етапи низ Европа минаа 1.400 километри, за во Стразбур да се обидат да го свртат вниманието на европските институции кон себе и своето гледање на ситуацијата во Србија – уверени дека по пет месеци протести и по еден од најмасовните собири во историјата на модерна Србија, никој веќе не може да ги третира како маргинална појава или да се прави дека не ги гледа.
Чекањето се заврши во веќерните часови: „Турата до Стазбур“ заврши со влегување на првите студенти велосипедисти на плоштадот Клебер во 20:40 часот. Тоа беше проследено со френетично свирење, удирање на тапани и хорско пеење на бината и со светла од илјадници мобилни телефони кои го снимаа спектаклот.
Медали
Велосипедистите се измешаа со толпата, а на крајот секој од нив беше поединечно поканет на сцената, претставен на присутните и симболично награден со медал. Овие медали потоа им беа доделени и на припадниците на „педалите за поддршка“ од дијаспората.
Собирот, исполнет со силни позитивни емоции од почеток до крај, заврши со тоа што студентските редари ги повикаа присутните да не оставаат ѓубре зад себе и доколку сакаат да им помогнат на студентите да го исчистат плоштадот кога ќе се испразни.
По одморот, сега следува обиколка на европските институции, пред сѐ Советот на Европа и Европскиот парламент.
