ПУБЛИКУМ Вистината на прво место
Пишува: Сотир Габелоски
Ги чекориме крушевските улици со еден од моите пријатели, разговарајќи за младите и нивните желби да си заминат или останат во Крушево, во Македонија. Се прашувам, зошто некои гледишта ни изгледаат многу радикални и зошто разликата во оние кои сакаат да живеат тука и оние кои сакаат да си заминат, е толку драстична? Зошто се толку големи спротивностите? Има ли златна средина?
Трендот на иселување од државата продолжува. Многу работи ќе треба да се направат и изменат, за запирање на овој тренд кој е особено изразен кај младите кои живеат во општините од внатрешноста на државата. Трендот продолжува да биде голем, а штетите од него се тешко поправливи. Но, постојат и луѓе кои и покрај се’, остануваат тука. Во Скопје, во помалите градови во Македонија, обидувајќи се да успеат онолку колку што им дозволуваат нивниот потенцијал и условите за живот.
Во нашата земја постојат млади кои својата иднина ја гледаат тука, но и млади кои дигнале раце од сопственото место на живеење и решиле да се отселат. Слушајќи ги нивните аргументи, веројатно и едните и другите се во право. Ниту првите можеме да ги осудиме што веруваат во развојот на државата и местото во кое живеат, ниту пак вторите кои заминуваат, разочарани од предрасудите, дискриминацијата и нееднаквоста во опкружувањето во кое живеат.
Но, зачудува овој распон на размислувања, кој се чини дека не нуди “златна средина“ која ќе ги соедини двете групи. Исто како и во изминатите години, така и денес се случуваат работи кои сериозно ги демотивираат младите да останат тука. Партизацијата, непотизмот и поделеноста на нашето општество, се само дел од причините кои оставаат долготрајни последици и имаат пресудно значење врз размислувањата на граѓаните при носењето на нивната одлука по прашањето – Да останат или да заминат?
Некои процеси, како овој со иселувањето, знаат да бидат неповратни и трајно да и’ наштетат на нацијата. Меѓутоа, онаа друга група на млади луѓе кои одлучиле да останат и тука да градат сопствен живот и кариера, тие се искрата надеж за нашата земја. Затоа што секоја држава без млади во неа, е сериозно хендикепирана.
