Со грда кампања не бива горда Македонија

Познатата предизборна шема како и сиве 30 и кусур години тече како матен Вардар. Какви ни се партиите и лидерите, таква ни е државата, а до осми мај ќе дознаеме дали такви ни се и граѓаните. Пишува Ерол Ризаов

Ако се суди по првите денови на предизборната кампања, која одамна од гласот на разумот во светот  е наречена изборен циркус, на нашите претседателски и парламентарни избори нема ништо ново, па ни циркус, иако изразот е одомаќинет и кај нас со исто значење. Познатата предизборна шема како и сиве 30 и кусур години тече како матен Вардар.

Какви ни се партиите и лидерите , таква ни  е државата, а до осми мај  ќе дознаеме дали такви ни се и граѓаните да си изберат претседател, парламент и влада какви што заслужуваат. Најкусата описна оценка би била: здодевно, агресивно, непристојно и традиционално лажно со исти месијански главни улоги и ветувања  за спасување на Македонија што ги слушаме со децении.

Првите митинзи поминуваат со ужасно лоши говори. Не може ништо да запамтите бидејќи  се се сведува на тоа колку ние сме добри и чесни и колку многу  си ја сакаме татковината, а колку се лоши и нечесни нашите противници, кои ни ја згазија гордоста и ни го урнаа достоинството со предавствата на националните и државни интереси, на  идентитетот, на јазикот, на историското минато. Спотовите како беспилотни дронови натоварени со овие лаги за изгубениот идентитет и јазик  фрлаат запаливи бомби  на  сите страни. Иако се лажни и  без грам инвенција, или  некоја порака што ќе ве натера малку да размислите, предизвикуваат повисока температура во и онака жешките глави.

Идејата е да се докаже колку е применлива во Македонија најголемата мана на парламентарната демократија дека две будали секогаш повеќе вредат на избори отколку еден паметен. Креаторите на оваа доктрина така и ја дозираат кампањата. Тие се доволно паметни да знаат на кого му се обраќаат.

Седумтемина величествени како марионети

Тргнувајќи од таа стратегија „режисерите“ и од своите кандидати за претседатели на државата прават марионети кои не треба да зборуваат што мислат, туку што смислиле штабовите во партијата што ги предлага и да го научат текстот од сценариото  што го срочиле скапите експерти за избори  кои знаат што сака да чуе мнозинството граѓани, најмногу според етничката припадност. Ете тоа треба да се рецитира како првачињата стихотворбата за да се создаде од нашите овоземни кандидати личности со надчовечки лик  со  задача дадена од Бога да ја спасуваат државата.

Шетаат седумината величествени по градовите и пазарите, лошо глумат во зададени улоги кои не им пристојат, како божем секој ден   купуваат зеленчук  и овошје, пијат кафе,  се поздравуваат и гушкаат со  стотици луѓе, зборуваат како  во училишна драмска секција, играат улога на очајни и тажни страдалници, со заматен поглед небаре солзи течат од жал за положбата во која се наоѓа Македонија во која ја  доведоа домашните предавници, лошите комшии и белосветските хоштаплери за да во следниот миг како птицата феникс летнат од пепелта и силно  да воскликнат  дека ќе не спасат од сите зла што не снајдоа. Мелодрама, стопати  полоша од најгледаните сапуници на македонските телевизии. Ете со таква стратегијата дека  ќе ни ја вратат гордоста и достоинството штом седнат на претседателската и на  премиерската  фотеља.

Голема е разликата иако е во прашање една буква

Со грда кампања не бива горда Македонија. Голема е разликата иако недостасува меѓу грда и горда само за една буква.  Нема многу да ви помогне ни  даљинското да се префрлите на друг тв  канал, таму ве очекува истото. Ни со исклучениот компјутер и мобилен нема да го одбегнете вресокот што на сите страни ечи како ехо  за спасување на Македонија. Возете внимателно по сообраќајниците и не се загледувајте многу во билбордите оти баш на тие точки е зголемен бројот на сообраќајки. За тоа не се виновни  кандидатите  со укочените насмевки како отисок во гипс, туку вие.

„Што ми требаше да гледам во сликата која ја враќа гордоста на Македонија баш пред училишето што го носи името на првиот претседател „Киро Глигоров“, ми се жали пријателот. Го удрив возилото пред себе. Човекот му свикал каде гледаш бе кретен еден. „Што да му кажам, ако му ја кажам вистината дека зјапав во „горда Македонија“ само ќе потврдев дека сум кретен.“ Мора да имало многу силен притисок да се купи место до „Киро Глигоров“.

Еден друг билборд, пак на асоцијативна локација,  кај Золошката градина во Скопје,  со ликот на д-р Арбен Таравари пламнал на полноќ. Дежурните партиски и медиумски  истражители кои  ги скенираат овие драматични ситуации веднаш ја откриваат вистината. Побрзи се од камерите и од истрагата на надлежните институции во кои ионака никој не верува. Веќе е соопштено дека билбордот со ликот на Тарвари го запалиле од противничката политичка партија која е позната со своите насилства и закани.

Се разбира, алузијата е на ДУИ. Меѓутоа, не е за потценување и сомнежот  дали и некој друг има голем интерес за еден ваков пожар. Движењето „Вреди“ кое го  предложи и поддржува Арбен Таравари еден ден пред палењето на билбордот склучија договор со ДУИ дека нема да прават коалиција со партии кои нема да ги донесат уставните промени и ќе продолжат да ги попречуваат  преговорите со ЕУ. Погодете од три пати на кого му пречи најмногу овој заеднички став на ДУИ, СДСМ и ВРЕДИ.

И уште нешто што многу  јасно се забележува од стартот на предизборната кампања, а тоа е  ударната доза на многу пари почнувајќи од  митинзите, снимените спотови и бројноста на објави на телевизиите, на  социјалните мрежи, порталите, во весниците, трошоци за снимателите, за скапите агенции кои ја подготвуваат кампањата, за транспортот, за озвучувањето, за музиката и за пејачите, за нови знамиња за сендвичите, за дневниците и уште еден куп предвидени и непредвидени трошоци.