Мицкоски е во право, не треба да се вели „никогаш“

Оној испланиран троцкистички гнев на двајцата пратеници на Левица на пултот на собранискиот спикер кога се усвојуваше новиот Деловник за работата на Собранието ги отвори широко вратите на кампањата за изборите, иако до нив има уште шест месеци. Таа врата дотогаш беше подотворена, но оттогаш двете нејзини крила се раширени, низ нив почна да дува популистичката виулица. Лидерот на ВМРО-ДПМНЕ потоа најави дека во тек на првата година од владата чиј премиер ќе биде тој линеарно ќе ги зголеми пензиите за 5.000 денари. Владата одговори со нов антикризен пакет од 660 милиони евра со помош за пензионерите, учениците, студентите, компаниите.

Тоа се вообичаените мамки завиткани во сахарински обланди за бирачите. Како што и било секогаш пред избори. Политичкиот дел од кампањата и постизборниот расплет изгледа ќе биде поинтересен. Тој почна со гневот на пратениците на Левица, кој се потруди да го премолчи Христијан Мицкоски, иако неговата партија преку сооопштение официјално го оцени инцидентот како „евтина провидна и договорена драма меѓу Апасиев со ДУИ и СДС“.

Има некаква поширока согласност меѓу новинарските аналитичари, политичките експерти и партиските шамани дека најголемата непозната на следните избори ќе биде можниот однос меѓу ВМРО-ДПМНЕ и Левица.

Во другиот камп, оној сега владејачкиот, работите изгледаат многу појасни – СДСМ, ДУИ и Алијанса за Албанците ќе бидат во ист блок, дали со заеднички листи или некаков друг концепт засега е недифинирано. Сосем сигурно  партиските штабови прават анкети  и други истражувања како може да се максимилизираат гласови за да донесат што е можно повеќе пратеници. Но нема никаква гаранција дека и во ваква тројка тие би можеле да соберат мнозинство во идниот парламент. Досегашните анкети не покажуваат дека тие би можеле да однесат победа.

Што по можната победа?

Истите тие анкети сугерираат дека победата на ВМРО-ДПМНЕ е речиси извесна. Ако така се задржи  расположението на бирачите,  најважното прашање е колку вмровски пратеници ќе има. Постојаното повикување на вмровското раководство граѓаните да им испорачаат 61 пратеници за да може да направат голем пресврт во земјава навестува дека пресметките покажуваат оти бројките не се блиску до оваа меѓа. Иако  водството на ВМРО-ДПМНЕ  е сигурно во последниве две години поддршката не успева да се крене повеќе од 20 отсто. Тоа значи дека партијата на некој начин како да го достигнала својот максимум. Затоа и во неколкуте изјави во последно време Мицкоски вели дека главната цел во наредните месеци е да отидат уште неколку процентни поени погоре. Кој би можел да каже дека тоа е лесна работа? Никој.

Затоа Христијан Мицкоски постојано се обѕрнува и лево и десно, и во  албанскиот кампус,  барајќи партнери кои би можеле да ја комплетираат фамозната бројка од 61. И оттаму дојде неговата изјава дека „во политиката никогаш не смеете да кажете никогаш“.

И за тоа тој е во право.

Во неодамнешното интервју на Канал 5 уредникот Гоце Михајлоски го праша: „Какви се шансите да направите коалиција со Левица ако ви недостигаат 5-6 пратеници?“ Одговорот беше повеќе загадочен отколку правоверно толкувачки:

„Во политиката никогаш не смеете да кажете никогаш. Но она во коешто јас сум сигурен во овој момент е дека денот по изборите зад ВМРО ќе застанат 61 пратеници. Вредностите ќе се стават на маса и се прави политички договор – дали ги делиме тие вредности, не ги делиме, некои вредности ќе доминираат, некои не, ќе исчезнат. Но тоа се прави после изборите“.

Првата асоцијација е дека тој отвора широки можности за постизборна коалиција со Левица. Но тоа изгледа поедноставено објаснување. Затоа што тоа „никогаш не вели никогаш“ многу лесно може да се однесува и на други потенцијални партнери.  На пример, ДУИ.  Иако во истото интервју Мицкоски рече: „Во ова  раководство на ДУИ, кое е длабоко инволвирано во скандали,  за коишто постои длабоко сомневање за криминал и корупција, ВМРО-ДПМНЕ не гледа можен коалициски партнер“.